تأثیر آموزش بر دانش، نگرش و عملکرد از دیدگاه پرستاران بخش های مراقبت ویژه تروما در زمینه کاربرد مهارکننده های فیزیکی

مقدمه: استفاده از مهارکننده های فیزیکی در icu ها به منظور کنترل بی قراری، اطمینان از ایمنی، پیشگیری از افتادن و جلوگیری از مداخله بیمار در اقدامات درمانی و مراقبتی شایع است؛ اما عواقب منفی جسمی و روانی زیادی در رابطه با کاربرد این ابزارها وجود دارد. پرستاران تصمیم گیرندگان اصلی استفاده از مهارکننده های فیزیکی برای بیماران هستند. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر اجرای برنامه آموزشی بر دانش، نگرش و عملکرد پرستاران بخش های مراقبت ویژه تروما در زمینه استفاده از مهارکننده های فیزیکی است. روش: این پژوهش یک مداخله نیمه تجربی است. جامعه پژوهش، پرستاران کارشناس شاغل در بخش های مراقبت ویژه ترومای شهر کرمان بودند. حجم نمونه 66 نفر محاسبه و نمونه گیری آسان انجام گردید. نمونه های مورد مطالعه به صورت تصادفی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شده و در هر گروه 33 پرستار قرار گرفت. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه ویژگی های دموگرافیک، پرسشنامه پژوهشگر ساخته سنجش دانش، پرسشنامه سنجش نگرش (apru) و پرسشنامه خود اظهاری سنجش عملکرد (ppru) پرستاران در زمینه مهارکننده های فیزیکی است که یک بار قبل از برگزاری برنامه آموزشی توسط همه اعضای نمونه تکمیل شد. سپس برنامه آموزشی در زمینه کاربرد مهارکننده های فیزیکی برای گروه مداخله ارایه شده و 2 هفته پس از آن مجدداً همان پرسشنامه ها توسط گروه مداخله پاسخ داده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss v.18 و آزمون های t (زوج و مستقل) و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان می دهد که پس از اجرای برنامه آموزشی بهبود معناداری در نمرات دانش (001/0p<)، نگرش (001/0p<) و عملکرد خوداظهاری (001/0p<) گروه مداخله در زمینه استفاده از مهارکننده های فیزیکی ایجاد شد. نتیجه گیری: یافته ها نشان دهنده سطحی از دانش، نگرش و عملکرد پرستاران در زمینه کاربرد مهارکننده های فیزیکی است که نیاز به اجرای برنامه آموزشی را آشکار ساخته و برگزاری چنین برنامه هایی می تواند موجب بهبود قابل توجه دانش، نگرش و عملکرد پرستاران گردد